Kryształ, który przechowuje wspomnienia

Można powiedzieć, że pomysł na to miejsce narodził się już we wczesnych młodzieńczych latach mojego ojca. Gdy wyjeżdżał dorabiać za granicę, to jego uwagę przykuły niemieckie skanseny na świeżym powietrzu. I wtedy zaczął marzyć o własnym muzeum, podobnym do tamtych miejsc.

W 2014 roku w naszym miasteczku organizowano dożynki gminno-parafialne, w których braliśmy udział. Zaangażowaliśmy w nie wiele naszych sprzętów rolniczych, np. Ursusa z 1947 roku, które zostały bardzo starannie odnowione. Naszą dożynkową platformę wystylizowaliśmy na podobieństwo małego wesela. Od tego tak naprawdę się zaczęło – tata włożył bardzo dużo serca w odnowienie tych maszyn i szkoda było mu zostawić je na świeżym powietrzu, by te ponownie uległy zniszczeniu. Początkowo myślał o małym domku, prostej wiacie, która zapewniłaby im schronienie. Wtedy jeszcze nie wiedział, że ta pasja przerodzi się w Skansen.

Ojciec latami jeździł po całym kraju i kolekcjonował maszyny czy inne rekwizyty, które wpadły mu w oko. Zaczęło się od wiaty, takiej troszkę muzealnej. Następnie udało mu się kupić zabytkowe wiatraki, niestety w fatalnym stanie. Według ich właścicieli nadawały się jedynie do rozbiórki, jednak my nadaliśmy im nowe życie. Jeden z nich ma ponad 200 lat, drugi 250. Odnowiliśmy je w całości, począwszy od drewnianej dachówki. Wszystko wycinaliśmy ręcznie, a w renowację zaangażowała się cała nasza rodzina i pracownicy. Domki, które znajdują się na terenie obiektu również mają ponad dwieście lat, a wzięły się z tego, że tata zauważył gdzieś domek do rozbiórki, odkupił go, ponumerował każdą deskę i odtworzył je w zupełnie nowym miejscu. Tak zaczęła się budowa swego rodzaju osady.

Pomysł na stworzenie części gastronomicznej cały czas był gdzieś z nami, lecz początkowo myśleliśmy po prostu o małej restauracji. W międzyczasie dobudowaliśmy część bankietową, a skoro już organizowaliśmy wydarzenia, to goście często pytali o nocleg. Na początku zapewnialiśmy go w ponad dwustuletniej chatce, gdzie mogło przenocować kilka osób, jednak z czasem obiekt zaczęliśmy rozbudowywać. Z tak naprawdę kilku miejsc noclegowych obecnie mamy ich 40, a jako że jesteśmy w trakcie kolejnej rozbudowy, dobijemy do 70 miejsc. Cały czas się rozwijamy.

Skansen stał się w pewnym sensie moim dzieckiem. Każdy, nawet najmniejszy szczegół przechodzi przez moje ręce. Nie korzystamy nawet z półproduktów, bo makarony czy wyroby przygotowywane są u nas. Mamy swój ogródek, własne owoce i warzywa. Tatę mianowaliśmy głównym architektem, który projektuje nowe obiekty na terenie Skansenu i wdraża swoje pomysły w życie. Dzięki niemu mamy również m.in. kaplicę na wodzie, w której także znajdują się przepiękne żyrandole od pana Marka i Ireny. W zasadzie wszędzie, gdzie powstaje jakiś nowy obiekt, tam też są również produkty Stylistic Cristal.

Niezwykle prezentuje się to nietypowe zestawienie klasycznego, żywego, prawdziwego drewna z chłodnym kryształem. Jak to się łączy?

Sami uważamy, że to połączenie wyszło spektakularnie. To faktycznie jest trochę nieoczywiste, że z drewnem zestawia się kryształ, ale właśnie ta nietuzinkowość sprawia, że wnętrze zapada w pamięć.

Skąd w ogóle ten pomysł, żeby się pojawił u was kryształ?

Od mojej mamy. Ona zawsze marzyła o tym, żeby mieć w domu duże kryształowe żyrandole. Niestety nie mogła zrealizować tego marzenia we własnym domu ze względu niski sufit. Tak więc zaproponowała, aby wdrożyć je do obiektu. Tak jak wspominałam, wszystko projektowaliśmy sami, więc kierując się własną intuicją, postawiliśmy na kryształ.

Nie każdy ma w domu osiem metrów sufitu, a jednak to ciekawe połączenie, nawet do takiego domowego wnętrza. Z jednej strony zestawiamy ciepły materiał, drewno, a z drugiej chłodny kryształ, będący jednocześnie źródłem światła. Ma to w sobie bardzo dużo tajemniczości.

Dokładnie. Mamy nawet domek na drzewie, który jest w całości wykonany z drewna – nawet wanna! Mimo to i w tej przestrzeni znalazło się miejsce na kryształ. Stał się on już swego rodzaju naszym znakiem rozpoznawczym. Oświetlenie musi być dopracowane w każdym calu.

W pani wypowiedzi bardzo mocno wybrzmiewa radość tworzenia, jednak za tym idą setki, tysiące godzin ciężkiej pracy. Czy taki wysiłek spaja rodzinę, cementuje ją i buduje, czy jednak czasami pojawiają się zgrzyty i macie po ludzku dosyć?

Nasza rodzina wyjątkowo dobrze się dogaduje. Oczywiście zawsze pojawiają się takie momenty, w których człowiek jest przemęczony i te zgrzyty jednak są. Ale to, jaką jesteśmy rodziną na pewno pokazała sytuacja, kiedy po półtora roku działalności doszczętnie spłonęła sala, w której budowę włożyliśmy całe nasze serce. Bardzo to przeżyliśmy i to były dla nas niezwykle ciężkie chwile, ale szybko podjęliśmy decyzję, że wszystko odbudujemy – i w rok powstała ona na nowo. Myślę, że to doskonale obrazuje, jak scaloną rodziną jesteśmy. Ale nie jest to tylko nasza specyfika – w Stylistic Cristal również jest bardzo rodzinnie. Dzięki temu nasza współpraca tak przyjem- nie przebiegała. Poznaliśmy się na targach w Warszawie i po nich odwiedziliśmy firmę w Gliwicach. Przejechaliśmy naprawdę niemały kawałek, jednak gdy dotarliśmy na miejsce, od razu poczuliśmy się niemal jak w domu.